Zbornici Kaznena reakcija u Srbiji I-XI objavljeni su u okviru istoimenog projekta Ministarstva prosvete, nauke i tehnološkog razvoja Republike Srbije. Projektom rukovodi prof.Đorđe Ignjatović a članovi istraživačkog tima su nastavnici i saradnici sa Katedre za krivično pravo, Katedre za građansko pravo, Katedre za javno pravo, Katedre za pravno-ekonomske nauke, profesori Kriminalističko-policijske akademije i sudije Ustavnog suda Republike Srbije. Projekat je zamišljen kao celovit odgovor grupe istraživača na izazove, koje kriminalitet kao fenomen stavlja pred srpsko društvo na početku XXI veka. Da bi se odgovorilo postavljenim ciljevima, odabrani su referentni istraživački zadaci, koji u sferi kriminaliteta i srodnih pojava srpsko društvo uobličavaju kao društvo rizika.
Realizovani ciljevi:
- sagledavanje realnog stanja kriminaliteta i srodnih delikata što pomaže građanima da steknu uvid u stvarno stanje i rizike, i oslobodi ih od straha od viktimizacije, koji je, kada se uzme u obzir stanje registrovanog kriminaliteta, u našoj zemlji predimenzioniran;
- omogućavanje državnim organima i nadležnim pojedincima da donose strateške i taktičke odluke koje će biti prilagođene stvarnim podacima, umesto da se zasnivaju na senzacionalističkim medijskim izveštajima;
- stvaranje predstave da je delovanje mehanizama pravnog reagovanja krajnje a ne prvo i jedino sredstvo (princip ultima ratio). Time se izbegava širenje kaznenog sistema i sužavanje njegove efikasnosti. Otuda, umesto beskrajnog multiplikovanja normi deliktnog prava i širenja zone kažnjivosti, kroz radove objavljene u okviru Projekta istraživači su ukazali na postupke dekriminalizacije, skretanja postupka u nepenalnom pravcu (diverzifikacija – eng. diversion), širu primenu alternativa kazni zatvora, jačanje probacionog sektora unutar sistema izvršenja krivičnih sankcija i postpenalnog prihvata;
- najzad, uzimanje u obzir rezultata istraživanja imalo bi i značajne ekonomske efekte. Srbija godišnje izdvaja oko 60 miliona evra za funkcionisanje svog penitencijarnog sistema, iako značajan broj zatvorenih lica ne bi uopšte morao biti smešten u ustanove sistema. Time bi se mogli smanjiti budžetski troškovi i izvršiti alokacija sredstava u druge sektore zaštite najugroženijih kategorija stanovništva.
